De traditionele benadering van netcapaciteit, waaronder de berekening van kabeldiameters, is niet langer toereikend voor de huidige en toekomstige uitdagingen van netcongestie. Het energiesysteem is geëvolueerd van een statisch naar een dynamisch geheel, en de focus verschuift nu van louter fysieke uitbreiding naar slimmere benutting en flexibiliteit van het bestaande netwerk

Kabelberekeningen in een Nieuw Tijdperk: Van Diameter naar Dynamiek

Decennialang zijn kabelberekeningen en netwerkplanning gebaseerd op een paradigma van piekvraag en statische capaciteitsnormen. In een tijdperk van toenemende elektrificatie, de snelle opkomst van duurzame energiebronnen zoals zon en wind, en de introductie van flexibele energietoepassingen zoals elektrische auto’s en warmtepompen, schieten deze verouderde methoden tekort. De netcongestie, oftewel het vollopen van het stroomnet, is een hardnekkig probleem dat jaren zal voortduren en serieuze gevolgen heeft voor ondernemers en de samenleving.

De Realiteit van Netcongestie en de Rol van Batterijen Het elektriciteitsnet ervaart steeds vaker pieken en dalen in zowel vraag als aanbod. Nieuwe technologieën, hoewel essentieel voor de energietransitie, kunnen de netcongestie paradoxaal genoeg verergeren onder het huidige beleid. Batterijen, bijvoorbeeld, kunnen significant bijdragen aan hogere pieken als ze reageren op landelijke prijsprikkels die niet overeenkomen met de lokale netbelasting. Een batterij kan opladen bij lage prijzen (door bijvoorbeeld veel windenergie), zelfs als het lokale net al zwaar belast is, wat nieuwe of hogere pieken veroorzaakt. Grootschalige batterijen kunnen de congestieproblemen zelfs 100 tot 300 uur per jaar verhogen. Bovendien zijn de huidige batterijen vaak onvoldoende om de volledige piekbelasting van afnamecongestie op te vangen, omdat ze hun maximale vermogen vaak slechts 1 tot 4 uur kunnen leveren, terwijl pieken 4 tot 12 uur kunnen duren. Voor opwekcongestie kunnen ze echter wel een veel grotere rol spelen. Dit benadrukt de noodzaak dat batterijen ‘netvriendelijk gedrag’ vertonen en meedoen aan congestiemanagement in samenwerking met netbeheerders.

Van Grotere Kabels naar Slimme Oplossingen De kern van de oplossing ligt niet primair in het berekenen en aanleggen van steeds dikkere kabels, maar in slimmere benutting en flexibiliteit van het bestaande net. Hoewel investeringen in netuitbreiding noodzakelijk zijn (netbeheerders schatten circa 60.000 tot 80.000 kilometer nieuwe kabels in de komende 30 jaar, wat betekent dat één op de drie straten moet worden opengebroken), zal dit langer duren. Daarom zijn flexibiliteit en optimalisatie op korte termijn de voornaamste oplossingen.

De volgende strategieën kunnen als essentieel worden beschouwd voor het verminderen van netcongestie en het optimaliseren van de netcapaciteit:

• Optimalisatie van de belasting van het net: Het bestaande net kan mogelijk 10-20% efficiënter worden benut door het gecontroleerd zwaarder te belasten. Dit vereist meer transparantie en realtime data over de netcapaciteit, energieprofielen, energiestromen en thermische belasting. Een onafhankelijke commissie zou richtlijnen moeten opstellen voor het verantwoord opzoeken van de grenzen van het netwerk.
• Grootschalige uitbreiding van energiehubs: Energiehubs, waar decentraal capaciteit ‘achter de meter’ wordt gedeeld, kunnen het centrale net aanzienlijk ontlasten. Er wordt gestreefd naar het omvormen van ten minste 500 bedrijfsterreinen tot energiehubs tegen 2030, en alle nieuwe bedrijventerreinen en woonwijken moeten standaard als energiehub worden ingericht. Dit vereist standaardisering van werkprocessen en juridische kaders.
• Gerichte plaatsing van opslagcapaciteit (batterijen): Netbeheerders zouden een centrale regie moeten krijgen op de plaatsing van systeembatterijen om congestie te verminderen. Er is behoefte aan een transparante aanbestedingsmethodiek en meerjarige contractvormen voor opslagproducten om investeringszekerheid te bieden. Er wordt geadviseerd om in 2025 voor alle netvlakken in kaart te brengen waar systeemopslag nodig is en met welke capaciteit.
• Introductie van flexibele backstop-systemen: Kleine apparaten (bijvoorbeeld in laadpalen of warmtepompen) die automatisch en op afstand de stroomtoevoer kunnen beperken bij acute overbelasting. Dit kan meer nieuwe aansluitingen mogelijk maken door fijnmazigere controle van de beschikbare capaciteit.
• Positieve financiële prikkels en flexibele contracten: Er moeten passende financiële prikkels komen om de flexibiliteit van het net te benutten en piekbelasting te verminderen. Dit omvat de uitbreiding van tijdsduurgebonden transportrechten op regionale netten en het belonen van netgebruikers die pieken omzeilen.
• Transparantie en advies: Ondernemers die in de wachtrij staan voor stroomaanvragen hebben behoefte aan duidelijkheid over hun plaats en de wachttijd. Netbeheerders zouden een uniforme, landelijke werkwijze moeten ontwikkelen voor de klantreis en communicatie over wachtrijen. Ook zou er advies en wachtrijbemiddeling moeten plaatsvinden om dubbeltellingen te voorkomen en flexibiliteit in locatie te bevorderen.

Het oplossen van netcongestie is een nationale prioriteit en vraagt om snellere doorbraken en overheidsregie. Het traditionele beeld van “kabels bijleggen” is vervangen door een complexere aanpak die slimme technologie, flexibel gebruik en coördinatie tussen alle betrokken partijen omvat.

In december 2024 publiceerde de Europese commissie een rapport over het verduurzamingsproces in de aangesloten landen. Het blijkt een lappendeken aan strategien en uitvoeringsprocedures te zijn waarin vele studies nog ontbreken. Er zijn verschillende benaderingen en prioriteiten die in de aangesloten landen naar voren komen. Deze verschillen zijn een weerspiegeling van de diversiteit aan contexten en uitdagingen;

Focus op energie versus brede duurzaamheid
Sommige beleidsmaatregelen, zoals de energieprestatiecontracten (EPC) in Oostenrijk, leggen de nadruk op het direct verminderen van energieverbruik en CO2-uitstoot. Andere initiatieven, zoals het Holistic Building Program (HBP) in Oostenrijk, hebben een bredere kijk op duurzaamheid en omvatten ecologische, sociale en economische factoren. Dit kan leiden tot een prioritering van energie-gerelateerde maatregelen ten opzichte van andere duurzaamheidsaspecten. Er is een spanning tussen de concrete en meetbare doelen op het gebied van energie en de minder gedefinieerde duurzaamheidsdoelstellingen, waardoor het moeilijker is om bredere duurzaamheid systematisch in besluitvorming en beleid te integreren.

Centralisatie versus decentralisatie
In sommige landen is er een sterke focus op centrale instanties die het overheidvastgoed beheren, zoals in Nederland (RVB) en Frankrijk (DIE). Andere landen, zoals Ierland, leggen de nadruk op gedecentraliseerde aanpakken met betrekking tot het betrekken van gebouwgebruikers bij energiebesparingsprogramma’s. Er is een discussie over het vinden van de juiste balans tussen centrale datamanagementsystemen voor het overzicht en gedecentraliseerde systemen voor gedetailleerde analyses.

Publieke versus private financiering
In landen, zoals Ierland, worden duurzaamheidsprojecten voornamelijk gefinancieerd via de overheidsbegroting. België kiest voor een publiek-private partnerschapsmodel (PPP) om de impact op de staatsschuld te minimaliseren. Er is een spanning tussen het beperken van de staatsschuld en het aantrekken van private investeerders, waarbij de risico’s goed moeten worden verdeeld.

Diepe renovatie versus quick wins
De bronnen benadrukken de noodzaak van diepe renovaties voor het bereiken van de klimaatdoelstellingen tegen 2050. Tegelijkertijd wordt erkend dat energieprestatiecontracten (EPC) vaak gericht zijn op quick wins (maatregelen met snelle terugverdientijd), wat diepere renovaties kan vertragen. Er is een spanning tussen het prioriteren van snelle resultaten en het streven naar duurzame oplossingen op de lange termijn.

Technologische oplossingen versus gedragsverandering
Sommige landen, zoals Italië, zetten sterk in op technologische oplossingen zoals Building Information Modeling (BIM). Ierland, daarentegen, benadrukt het belang van gedragsverandering via informatiecampagnes en het betrekken van gebruikers. Er is een discussie over de juiste balans tussen technologische investeringen en het stimuleren van energiebewust gedrag bij gebouwgebruikers.

Aandachtspunten:

1. Digital Twin Technologie voor Overheidsgebouwen
   Hoewel het rapport het gebruik van Building Information Modeling (BIM) in Italië benadrukt (Praktijk #8), wordt de recente vooruitgang in Digital Twin Technologie bij het beheer van openbare gebouwen in Europa niet genoemd. Digital Twins gaan verder dan BIM door real-time, dynamische simulaties van gebouwen te creëren, wat betere voorspellende onderhouds- en energie-optimalisatie mogelijk maakt.
   Relevante studie: “Digital Twins for Energy-Efficient Building Management” (2023, European Energy Research Alliance – EERA). Deze studie benadrukt het gebruik van Digital Twins bij de integratie van IoT-data en AI om energieprestaties in openbare gebouwen te optimaliseren.
   Relevantie: De studie zou de BIM-casus kunnen aanvullen door te laten zien hoe Digital Twins de capaciteiten van BIM overstijgen bij het beheren van energiebehoeften en het bevorderen van duurzaamheid.
2. Post-Occupancy Evaluation (POE) in Europese Overheidsgebouwen
   Het rapport richt zich op planning en operationele strategieën voorafgaand aan renovaties, maar mist inzichten uit Post-Occupancy Evaluations (POE), die beoordelen of renovaties en interventies hun beoogde energie- en duurzaamheidsdoelstellingen behalen.
   Relevante studie: “Post-Occupancy Evaluations in European Public Sector Buildings” (2022, gepubliceerd door het Joint Research Centre van de Europese Commissie – JRC). Deze studie documenteert de prestatiekloof tussen geplande en werkelijke energiebesparingen in gerenoveerde overheidsgebouwen in Europa.
   Relevantie: Het opnemen van POE-methodologieën zou de aanbevelingen van het rapport over langetermijnmonitoring en evaluatie van gebouwrenovaties versterken.
3. Gedrags- en Sociale Wetenschappen in Gebouwenbeheer
   De Ierse campagne “Optimising Power @ Work” (Praktijk #6) betrekt gebruikers bij energiebesparingsgedrag. Recente studies gaan echter dieper in op gedragswetenschappen en sociale interventies om energie-efficiëntie in overheidsgebouwen te verbeteren.
   Relevante studie: “Behavioral Economics in Energy Efficiency: A Guide for Public Sector Buildings in the EU” (2023, gefinancierd door Horizon Europe). Deze studie onderzoekt de rol van nudges, gamificatie en sociale prikkels om gedragsveranderingen onder gebruikers te bevorderen.
   Relevantie: Deze studie zou de Ierse campagne kunnen uitbreiden door evidence-based technieken te bieden om gebruikers verder te betrekken.
4. Publiek-private samenwerkingen (PPP) in Europa
   Het Belgische publiek-private samenwerkingsmodel (Praktijk #4) wordt in het rapport beschreven, maar er worden geen vergelijkingen gemaakt met andere innovatieve PPP-structuren in Europa.
   Relevante studie: “Public-Private Partnerships for Low-Carbon Public Infrastructure in Europe” (2023, European Investment Bank – EIB). Deze studie vergelijkt PPP-structuren in Europa, inclusief innovatieve financieringsmechanismen zoals groene obligaties en risicodelingsregelingen voor energie-efficiënte overheidsgebouwen.
   Relevantie: Het opnemen van deze studie zou een breder perspectief bieden op PPP’s en alternatieve benaderingen belichten die in andere EU-landen worden toegepast.
5. EU-Taxonomie en Duurzame Financiering
   Het Oostenrijkse Holistische Gebouwenprogramma (HBP, Praktijk #2) integreert EU-Taxonomiecriteria in zijn duurzaamheidsbeoordelingen. Het rapport verkent echter niet volledig de implicaties van de EU-Taxonomie voor duurzame financiering op staatsgebouwen.
   Relevante studie: “The Role of the EU Taxonomy in Public Sector Renovations” (2023, gepubliceerd door het European Environment Agency). Deze studie beoordeelt hoe de EU-Taxonomie openbare renovatieprojecten beïnvloedt, met name door financiële en ecologische doelstellingen op één lijn te brengen.
   Relevantie: De studie zou verder kunnen verduidelijken hoe naleving van de EU-Taxonomie duurzame financiering voor overheidsgebouwen kan stimuleren.
6. Renovatie van Historische Gebouwen in Europa
   Het rapport noemt uitdagingen met betrekking tot erfgoedgebouwen, maar mist recente studies over duurzame renovatie van historische overheidsgebouwen.
   Relevante studie: “Energy Retrofit Strategies for Historic Buildings in Europe” (2023, gefinancierd door Horizon 2020). Deze studie bespreekt innovatieve, niet-invasieve benaderingen om de energie-efficiëntie in beschermde erfgoedgebouwen te verbeteren zonder hun culturele waarde in gevaar te brengen.
   Relevantie: Dit zou de aanbevelingen van het rapport voor het beheer van historische staatsgebouwen, met name in Italië en andere EU-landen met een aanzienlijk cultureel erfgoed, verbeteren.
7. Net-Zero Energy Building (NZEB)-initiatieven
   Het rapport benadrukt decarbonisatie, maar bespreekt niet uitgebreid Net-Zero Energy Building (NZEB)-initiatieven in de publieke sector.
   Relevante studie: “Scaling Net-Zero Energy Public Buildings in Europe: Lessons from Denmark and Germany” (2023, European Climate Foundation). Deze studie benadrukt de succesvolle implementatie van NZEB-principes in staatsgebouwen.
   Relevantie: Het opnemen van NZEB-gerichte strategieën zou de focus van het rapport op het bereiken van langetermijn energiedoelen versterken.
8. Circulaire Economie in Gebouwenrenovatie
   Het rapport vermeldt levenscyclusplanning (Praktijk #2), maar verkent niet het bredere concept van de circulaire economie in renovatieprojecten van overheidsgebouwen.
   Relevante studie: “Circular Economy Strategies for Building Renovations in the EU” (2022, Ellen MacArthur Foundation en Europese Commissie). Deze studie bespreekt hergebruik van bouwmaterialen, afvalvermindering en optimalisatie van hulpbronnen in renovatieprojecten.
   Relevantie: Het opnemen van circulaire economieprincipes zou het duurzaamheidskader dat in het rapport wordt voorgesteld versterken.

Conclusie en Aanbevelingen

De verschillende benaderingen en prioriteiten zijn niet per se tegenstrijdig, maar laten zien dat er meerdere wegen naar duurzaamheid zijn. De meest effectieve strategie zal vaak een combinatie van verschillende aanpakken zijn, aangepast aan de specifieke context van elk land en elk project. Het rapport zelf pleit voor een holistische benadering, waarbij de verschillende overwegingen worden geïntegreerd.

Het rapport biedt een sterke basis voor het verbeteren van de energieprestaties van staatsgebouwen in Europa. Door de bovenstaande aanbevellende studies en initiatieven te integreren, zou het rapport de volgende lacunes kunnen aanpakken:

• Opkomende technologieën zoals Digital Twins en geavanceerde POE-methodologieën.
• Gedragswetenschappen en strategieën voor gebruikersbetrokkenheid.
• Vergelijkingen van PPP’s en financieringsmechanismen in heel Europa.
• Specifieke oplossingen voor de renovatie van historische gebouwen.
• Omvattende benaderingen van de EU-Taxonomie, NZEB en de circulaire economie.
• Het opnemen van deze aanvullende studies zou het rapport positioneren als een meer holistische bron voor het aanpakken van de uitdagingen van duurzaamheid in staatsgebouwen binnen Europa

Brandveiligheid in hoge gebouwen is een complex en cruciaal aspect van stedelijke planning en gebouwbeheer. Hoewel er aanzienlijke vooruitgang is geboekt in de technologie en methoden voor branddetectie en evacuatie, blijven er belangrijke tekortkomingen bestaan die de veiligheid van bewoners in gevaar kunnen brengen. Dit artikel onderzoekt de huidige problemen met brandveiligheid in hoge gebouwen, de tekortkomingen van bestaande systemen en de noodzaak van innovatieve benaderingen en technologieën om deze uitdagingen aan te pakken. Bijzondere nadruk wordt gelegd op de communicatie en het informeren van de vluchtende personen.

Het Probleem met Huidige Brandveiligheidssystemen

Een groot probleem met de huidige brandveiligheidssystemen in gebouwen is dat ze meestal alleen de informatie over de brandomgeving of de situatie van de bewoners waarnemen. Deze systemen verzamelen gegevens zoals rook- en hitteontwikkeling, maar de interpretatie van deze gegevens en hoe ze de algehele evacuatie van het gebouw beïnvloeden, wordt vaak verwaarloosd. Eerder onderzoek heeft slimme routeplanning mogelijk gemaakt op basis van informatie over branden of de situatie van bewoners, maar de focus ligt vaak op het vinden van een pad voor geëvacueerden binnen afzonderlijke verdiepingen. Het systematisch begrijpen en voorspellen van de algehele evacuatie van het gebouw, rekening houdend met de dynamische brandontwikkeling en de situatie van de bewoners, is echter ontoereikend. Hierdoor zijn de huidige slimme brandveiligheidssystemen in gebouwen niet in staat om de snelle algehele evacuatie van het gebouw te coördineren en te organiseren bij brand, wat de grootste moeilijkheid is bij het evacueren van hoge gebouwen.

Tekortkomingen van Bestaande Systemen

Er zijn verschillende tekortkomingen in verband met de huidige brandveiligheidssystemen:

1. Onvoldoende situationeel bewustzijn van de interne brandomgeving: Bij branden zoals die in de Grenfell Tower had de incidentcommandant (IC) mogelijk niet voldoende informatie om te beoordelen of de evacuatietactiek moest worden gewijzigd. Dit kwam omdat er geen feedback was over de brandontwikkeling, vastzittende bewoners en de voortgang van de evacuatie. Zonder deze cruciale informatie kan de IC geen weloverwogen beslissingen nemen, wat leidt tot inefficiënte en gevaarlijke evacuaties.

2. Minder effectieve communicatie tussen bewoners en reddingswerkers: Gebouwen missen vaak een omroepinstallatie of andere effectieve communicatiemiddelen om de bewoners te informeren over de brandsituatie en de evacuatieprocedure. In veel gevallen vertrouwen bewoners op rookmelders en alarmen, maar deze systemen bieden geen gedetailleerde instructies over hoe te handelen in noodsituaties. Dit leidt tot paniek en verwarring, wat de evacuatie bemoeilijkt. Doeltreffende communicatie is van essentieel belang om bewoners snel en veilig te laten evacueren. Zonder de juiste informatie kunnen bewoners verkeerde beslissingen nemen, zoals het gebruik van liften in plaats van trappen, of proberen te ontsnappen via gevaarlijke routes.

3. Gebrek aan systematische analyses van evacuatiestrategieën: Zelfs als alle bewoners met succes op de hoogte worden gebracht van de evacuatie, kan een plotselinge evacuatie leiden tot een massale ophoping van mensen in trappenhuizen, waardoor de efficiëntie van de evacuatie afneemt. Zonder een goed doordachte strategie en planning voor de evacuatie kunnen trappenhuizen snel verstopt raken, wat de evacuatie vertraagt en de veiligheid van de bewoners in gevaar brengt.

De Noodzaak van Innovatieve Benaderingen en Technologieën

Om deze tekortkomingen te overwinnen, zijn innovatieve benaderingen en nieuwe technologieën nodig voor het beheer van faciliteiten. Hier zijn enkele mogelijke oplossingen:

1. Effectieve detectie-, bewakings- en volgsystemen: Geavanceerde detectiesystemen kunnen helpen bij het nauwkeurig monitoren van de brandomgeving en de situatie van de bewoners. Sensoren die niet alleen rook en hitte detecteren, maar ook de bewegingen en locatie van bewoners volgen, kunnen waardevolle informatie leveren voor een gecoördineerde evacuatie. Deze systemen kunnen real-time feedback geven aan de IC, waardoor deze beter geïnformeerde beslissingen kan nemen.

2. Data-analyse en predictieve modellen: Door gebruik te maken van data-analyse en machine learning kunnen brandveiligheidssystemen patronen herkennen en voorspellingen doen over de ontwikkeling van de brand en de evacuatie van bewoners. Predictieve modellen kunnen helpen bij het anticiperen op potentiële knelpunten en het aanpassen van evacuatieroutes op basis van de actuele situatie. Dit kan de efficiëntie van de evacuatie verbeteren en de veiligheid van bewoners vergroten.

3. Geavanceerde communicatiesystemen: Communicatie is van cruciaal belang tijdens noodsituaties. Effectieve communicatiesystemen, zoals omroepinstallaties en mobiele meldingen, kunnen bewoners gedetailleerde instructies geven over hoe te handelen tijdens een brand. Deze systemen kunnen ook communiceren met reddingswerkers, waardoor zij op de hoogte blijven van de situatie en hun acties beter kunnen coördineren. Denk hierbij aan het direct verstrekken van informatie over veilige evacuatieroutes, de locatie van brandhaarden en instructies voor eerstehulpverlening.

4. Systematische analyse en planning van evacuatiestrategieën: Een goed doordachte evacuatiestrategie is essentieel voor het succes van een evacuatie. Dit omvat het uitvoeren van regelmatige oefeningen, het analyseren van mogelijke scenario’s en het ontwikkelen van gedetailleerde plannen voor verschillende noodsituaties. Door vooraf te plannen en te oefenen, kunnen bewoners en reddingswerkers beter voorbereid zijn op een echte noodsituatie. Regelmatige oefeningen en drills kunnen helpen om de bewoners vertrouwd te maken met de evacuatieprocedures en kunnen bijdragen aan een snellere, meer georganiseerde evacuatie tijdens een echte noodsituatie.

Vooruitgang in Brandveiligheid

De toekomst van brandveiligheid in gebouwen ligt in de integratie van geavanceerde technologieën en een holistische benadering van evacuatieplanning. Enkele innovaties die de komende jaren van invloed kunnen zijn, zijn onder andere:

1. Internet of Things (IoT): IoT-apparaten kunnen worden geïntegreerd in brandveiligheidssystemen om real-time gegevens te verzamelen en te analyseren. Slimme sensoren kunnen met elkaar communiceren en een uitgebreid beeld geven van de brandomgeving en de locatie van bewoners.

2. Virtuele en augmented reality: Virtuele en augmented reality kunnen worden gebruikt voor training en simulatie van noodsituaties. Door realistische scenario’s te creëren, kunnen bewoners en reddingswerkers beter worden voorbereid op een echte brand.

3. Kunstmatige Intelligentie (AI): AI kan helpen bij het analyseren van grote hoeveelheden gegevens en het ontwikkelen van geavanceerde predictieve modellen. Deze modellen kunnen worden gebruikt om de efficiëntie van de evacuatie te verbeteren en de veiligheid van bewoners te waarborgen.

4. Blockchain-technologie: Blockchain kan worden gebruikt om een veilige en transparante manier te bieden voor het delen van informatie tussen verschillende systemen en belanghebbenden. Dit kan helpen bij het coördineren van de reactie op noodsituaties en het waarborgen van de integriteit van de gegevens.

Conclusie

Brandveiligheid in hoge gebouwen is een complex en uitdagend probleem dat innovatieve benaderingen en technologieën vereist. Door gebruik te maken van geavanceerde detectie-, bewakings- en volgsystemen, data-analyse, geavanceerde communicatiesystemen en systematische analyses van evacuatiestrategieën, kunnen we de veiligheid van bewoners verbeteren en toekomstige tragedies voorkomen. De integratie van technologieën zoals IoT, virtuele en augmented reality, AI en blockchain biedt veelbelovende mogelijkheden voor de toekomst van brandveiligheid. Het is van cruciaal belang dat we blijven innoveren en samenwerken om de brandveiligheid in onze gebouwen te waarborgen en de levens van mensen te beschermen.

Praktijkvoorbeelden van Innovatieve Benaderingen

Het is belangrijk om te kijken naar enkele praktijkvoorbeelden van hoe innovatieve benaderingen en technologieën worden toegepast in brandveiligheidssystemen:

1. The Edge in Amsterdam: The Edge, een van de meest duurzame kantoorgebouwen ter wereld, maakt gebruik van geavanceerde technologieën om brandveiligheid te waarborgen. Het gebouw is uitgerust met een uitgebreid netwerk van sensoren die niet alleen de temperatuur en rook detecteren, maar ook de bewegingen van mensen volgen. Hierdoor kunnen in geval van brand snel en accuraat evacuatie-instructies worden gegeven.

2. One World Trade Center in New York: Het One World Trade Center, een icoon van moderne architectuur, is uitgerust met geavanceerde brandveiligheidssystemen die gebruik maken van data-analyse en machine learning. Het gebouw heeft een intelligent evacuatiesysteem dat in real-time de beste evacuatieroutes berekent op basis van de actuele situatie. Dit systeem houdt rekening met de dynamische ontwikkeling van de brand en de bewegingen van bewoners.

3. Shard in Londen: De Shard, een van de hoogste gebouwen in Europa, maakt gebruik van virtuele en augmented reality voor training van het personeel en bewoners. Regelmatige oefeningen met behulp van deze technologieën zorgen ervoor dat iedereen goed voorbereid is op een noodsituatie. Bovendien is het gebouw uitgerust met een geavanceerd communicatiesysteem dat bewoners in geval van brand gedetailleerde instructies geeft.